Chlebowy pomnik - Kulinarna podróż z Tyrolską

Chleb jest jedynym z najstarszych i podlegającym najmniejszym ewolucjom zmianom produktem spożywczym w życiu człowieka.

Ludzie wypiekają i jedzą chleb już od 12 tysięcy lat. Prawdopodobnie pierwszym chlebem było pieczywo zbożowe w postaci ugotowanej pasty, która była mieszanką różnych zbóż i wody. Najstarszy chleb jaki udało się odnaleźć archeologom pochodzi z Krety, a jego wiek określa się na 6100 lat. Początkowo bochenki były płaskie i twarde. W dzisiejszych czasach uznano by zapewne, że nie nadają się do jedzenia.

Pierwsze wzmianki o pieczywie, które można nazwać już chlebem, pochodzą z lat 2860-2840 p.n.e. Za Ramzesa III wypiekano już 30 różnych rodzajów chleba z mąki pszennej i jęczmiennej. Z Egiptu umiejętność wypieku chleba przejęli najpierw Żydzi, później Babilończycy, Fenicjanie i Rzymianie, a za ich pośrednictwem chleb dotarł do innych krajów Europy.

W Atenach 500 lat p.n.e. znano kilkadziesiąt gatunków pieczywa. Rzymianie jedli już chleb na zakwasie, a dobre pieczywo cenili sobie tak bardzo, że wyróżniających się piekarzy niewolników obdarzali wolnością, nie szczędząc im pochwał za życia i po śmierci, a nawet stawiali pomniki antycznym mistrzom piekarnictwa.

O roli jaką pełnili piekarze w starożytnym Rzymie świadczy postać piekarza Marco Virgilio Eurisace. Marco Virgilio Eurisace był piekarzem, wypiekał chleb na dużą skalę i pełnił ponadto urząd publiczny. Chleb jaki wypiekał prawdopodobnie podobny był do chleba jaki odkryto w starozytnych słynnych Pompejach.

Około roku 30 p.n.e zafundował sobie i swojej żonie – specyficzny grobowiec w kształcie pieca do wypieku chleba.

Grobowiec zbudowany został z tufu obłożonego blokami białego trawertynu, w którym wzór tworzą rury płomieniowe pieca. Pod gzymsem biegnie dookoła marmurowy fryz, przedstawiający etapy pracy piekarza: mamy tu ważenie i mielenie ziarna, przesiewanie mąki, ugniatanie ciasta i wypiek chleba.

Nieśmiertelne dzieło piekarza można podziwiać w Rzymie.